Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдезклмнопрстуўхш
агнрую

ізатоп, ✂, м.

Атам хімічнага элемента, які адрозніваецца ад другога атама таго ж хімічнага элемента сваёй масай.

  • Ізатопы урану.

|| прым. ізатопны, ✂.

ізатэрма, ✂, ж. (спец.).

Лінія на графіку, якая злучае месцы з аднолькавай сярэдняй тэмпературай.

|| прым. ізатэрмны, ✂.

ізатэрмія, ✂, ж. (спец.).

Пастаянства тэмпературы.

|| прым. ізатэрмічны, ✂.

  • І. склад, вагон.