Verbum

фланец, ✂, м. (спец.).

Злучальная частка трубаправодаў, валаў і пад. у выглядзе дыска з адтулінамі для балтоў.

|| прым. фланцавы, ✂.

фланёр, ✂, м. (разм. уст.).

Той, хто фланіруе, пазбягае работы.

|| прым. фланёрскі, ✂.

фланіраваць, ✂; незак. (разм. уст.).

Прагульвацца, хадзіць без мэты, бяздзейнічаць.

фланкіраваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

1. Быць на флангу, абараніць (абараняць), прыкрываючы з флангаў.

2. Абстраляць (абстрэльваць) з флангаў прадольным агнём.

|| наз. фланкіраванне, ✂.

фларын, ✂, м.

1. Старадаўняя заходнееўрапейская залатая (або сярэбраная) манета (першапачаткова ў Фларэнцыі).

2. У Нідэрландах: тое, што і гульдэн.

фларыст, ✂, м.

Мастак, які стварае свае творы з засушаных раслін (галінак, кветак, моху).

флатаводзец, ✂, м. (высок.).

Марскі военачальнік.

|| прым. флатаводчы, ✂.

флатылія, ✂, ж.

1. Злучэнне ваенных суднаў, прызначаных для дзеянняў на рэках, азёрах і прыбярэжнай зоне мора.

2. Атрад караблёў спецыяльнага прызначэння.

   • Кітабойная ф.

флегма, ✂, ж.

1. Тое, што і флегматызм.

2. Тое, што і флегматык (разм.).

флегматызм, ✂, м.

Незвычайны спакой, амаль поўная абыякавасць да ўсяго, вяласць.

|| прым. флегматычны, ✂.