Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

крывасмок, , м.

  1. Кажан, які жывіцца кроўю жывёл (жыве ў Цэнтральнай і Паўднёвай Амерыцы).

  2. перан. Тое, што і крывапівец (пагард.).

крывасосны, .

Які адсмоктвае, адцягвае кроў.

  • Крывасосныя банькі.

крыватолкі, .

Неабгрунтаваныя, няправільныя разважанні, плёткі.

крываўка, , ж. (разм.).

Крывавы панос; дызентэрыя.

|| прым. крывавачны, .

крываўнік, , м.

Шматгадовая травяністая лекавая расліна з пёрыстымі рассечанымі лістамі і моцным пахам.

|| прым. крываўнікавы, .

крывахарканне, , н.

Выдзяленне крыві з макротай пры кашлі.

крывацёк, , м.

Выцяканне крыві з крывяносных сасудаў.

  • Унутраны к.

крывашып, , м. (спец.).

Дэталь механізма, якая служыць для ператварэння вярчальнага руху ў паступальны і наадварот.

|| прым. крывашыпны, .

крывець, ; незак. (разм.).

Станавіцца крывым.

|| зак. акрывець, .

крывізна, , ж.

  1. гл. крывы.

  2. Крывое, сагнутае месца.

    • К. стала.