Verbum

крайнасць, ✂, ж.

1. Крайняя ступень чаго-н., празмернае праяўленне чаго-н.

   • З адной крайнасці ў другую.
   • Розныя крайнасці ў думках.
   • Крайнасці сыходзяцца (пра людзей з рознымі характарамі).

2. Цяжкае і небяспечнае становішча.

   • Давесці чалавека да крайнасці.

крайне, прысл.

Вельмі, надзвычайна.

• К. неабходна ехаць.

крайні, ✂.

1. Які знаходзіцца на краі чаго-н., найбольш аддалены.

   • Крайняя хата ў вёсцы.
   • Крайняя Поўнач.

2. Вельмі моцны, надзвычайны, выключны.

   • Крайняя патрэба.
   • Крайнія меры.

3. Найбольш непрымірымы, радыкальны (пра погляды, напрамкі, палітычныя групоўкі і пад.).

   • К. лібералізм.
   • Крайнія погляды.

4. Які нельга адкладваць на потым, апошні (пераважна пра час).

   • К. тэрмін.

◊

• У крайнім выпадку — калі не будзе іншага выйсця.

• Па крайняй меры — ва ўсякім выпадку, не менш чым.

кракавяк, ✂, м.

Польскі нацыянальны танец, а таксама музыка ў рытме гэтага танца.

кракадзіл, ✂, м.

Буйны паўзун з тоўстай панцырнай скурай, які водзіцца ў цёплых краінах.

|| прым. кракадзілавы, ✂.

• Кракадзілавая сумка.

кракадзілаў:

• кракадзілавы слёзы — няшчырыя, прытворныя слёзы.

кракаць, ✂; незак.

Крычаць «кра-кра» (звычайна пра качак і некаторых іншых птушак).

|| аднакр. кракнуць, ✂.

|| наз. краканне, ✂.

кракет, ✂, м.

Гульня, у якой драўляныя шары ўдарамі драўляных малаткоў праводзяцца праз драцяныя варотцы.

|| прым. кракетны, ✂.

• Кракетныя шары.
• К. малаток.

кракіраваць, ✂; зак. і незак.

Гуляючы ў кракет, стукнуць (стукаць) сваім шарам шар другога іграка.

|| наз. кракіроўка, ✂.

кракос, ✂, м. (абл.).

Тое, што і наготкі.

|| прым. кракосавы, ✂.