Verbum

коршак, ✂ і каршак, ✂, м.

Тое, што і ястраб.

|| прым. каршаковы, ✂.

коса...

Першая частка складаных слоў са знач. косы (у 1 знач.), напр. косаабрэзаны, косавалакністы, косапрыцэльны.

косінус, ✂, м. (спец.).

Трыганаметрычная функцыя вугла ў прамавугольным трохвугольніку, роўная адносінам да гіпатэнузы катэта, прылеглага да дадзенага вострага вугла.

коска, ✂, ж.

Знак прыпынку (,), які раздзяляе словы, групы слоў і сказы.

• Раздзяліць коскай аднародныя члены сказа.

космас, ✂, м.

Сусвет.

• Палёт у к.
• Асваенне космасу.

|| прым. касмічны, ✂.

• К. карабель.
• К. палёт.
• Касмічныя прамяні.
• К. век (перыяд развіцця грамадскага жыцця і навукі, які характарызуецца пачаткам асваення космасу, палётам чалавека ў космас).

коснаязыкасць, ✂, ж.

Расстройства мовы, няздольнасць правільна вымаўляць гукі.

коснаязыкі, ✂.

Хворы на коснаязыкасць.

косны, ✂.

Неўспрымальны да новага, перадавога; адсталы.

• Косныя погляды.
• К. чалавек.

|| наз. коснасць, ✂.

костачка, ✂, ж.

1. гл. косць.

2. Цвёрдае ядро ў некаторых пладах.

   • К. персіка.
   • К. слівы.

3. Тое, што і шчыкалатка.

   • У рацэ вады па костачкі.

4. Гібкая пласцінка, што ўшываецца ў карсет, сукенку і пад.

5. Шарык з дзірачкай у лічыльніках.

|| прым. костачкавы, ✂.

• Костачкавыя плады.

костка, ✂, ж.

1. Тое, што і косць (у 1 знач.).

   • Сабака грыз костку.

2. Тое, што і косць (у 5 знач.; уст.).

   • Панскай косткі чалавек.

◊

• Як костка ў горле (разм.) — пра таго (тое), што вельмі перашкаджае каму-н., даймае каго-н.