костка, ✂, ж.

  1. Тое, што і косць (у 1 знач.).

    • Сабака грыз костку.

  2. Тое, што і косць (у 5 знач.; уст.).

    • Панскай косткі чалавек.

◊

  • Як костка ў горле (разм.) — пра таго (тое), што вельмі перашкаджае каму-н., даймае каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)