костка назоўнік | жаночы род

  1. Тое, што і косць (у 1 знач.).

    • Сабака грыз костку.

  2. Тое, што і косць (у 5 знач.; устарэлае).

    • Панскай косткі чалавек.
    • Як костка ў горле (размоўнае) — пра таго (тое), што вельмі перашкаджае каму-н., даймае каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)