Verbum

навек і навекі, прысл.

Назаўсёды, на ўсё жыццё.

• Бывай навекі!
• Навек разам!

навела​¹, ✂, ж.

Невялікае апавяданне з незвычайным і строгім сюжэтам, з яснай кампазіцыяй.

• Навелы Якуба Коласа.

|| прым. навелістычны, ✂.

навела​², ✂, ж. (спец.).

Пазнейшае дапаўненне да якога-н. зводу законаў, статута і пад.

• Падатковыя навелы.

навеліст, ✂, м.

Пісьменнік — аўтар навел.

|| ж. навелістка, ✂.

наверадзіцца, ✂; зак.

Стаміцца, натрудзіцца да стомы.

• Рука наверадзілася.

наверадзіць, ✂; зак.

Працяглай працай прычыніць боль чаму-н.

• Навярэдзіў рукі.

|| незак. навярэджваць, ✂.

навербаваць, ✂; зак.

Завербаваць у нейкай колькасці.

• Н. рабочых на будоўлю.

|| незак. навярбоўваць, ✂.

наверсе, прысл.

1. прысл. На верхняй частцы чаго-н., зверху.

   • Сядзець н.

2. прысл. У вышыні, уверсе.

3. прысл., перан. У вышэйшай інстанцыі, у начальства (разм.).

   • Н. рашылі.

4. прыназ. з Р. Выражае прасторавыя адносіны: ужыв. пры абазначэнні прадмета, на верхняй частцы якога размяшчаецца што-н.

   • Сядзець н. воза.

наверх, прысл.

1. На верхнюю частку чаго-н. (на верхнюю полку, на паверхню чаго-н.).

   • Падняцца н.
   • Смала выступіла н.
   • Праўда выйдзе н. (перан.).

2. прыназ. з Р. Выражае прасторавыя адносіны: ужыв. пры абазначэнні прадмета, асобы, на верхнюю частку якіх ці паверх якіх накіравана дзеянне.

   • Накінуць халат н. паліто.

навес, ✂, м.

1. Дах на слупах ці іншых апорах, які ахоўвае ад сонца, непагоды.

   • Трава сохне пад навесам.

2. Тое, што навісае зверху; частка чаго-н., якая выступае, навісае.

   • Н. скалы.