наверх, прысл.

  1. На верхнюю частку чаго-н. (на верхнюю полку, на паверхню чаго-н.).

    • Падняцца н.
    • Смала выступіла н.
    • Праўда выйдзе н. (перан.).

  2. прыназ. з Р. Выражае прасторавыя адносіны: ужыв. пры абазначэнні прадмета, асобы, на верхнюю частку якіх ці паверх якіх накіравана дзеянне.

    • Накінуць халат н. паліто.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)