наверсе, прысл..

  1. прысл. На верхняй частцы чаго-н., зверху.

    • Сядзець н.

  2. прысл. У вышыні, уверсе.

  3. прысл., перан. У вышэйшай інстанцыі, у начальства (разм.).

    • Н. рашылі.

  4. прыназ. з Р. Выражае прасторавыя адносіны: ужыв. пры абазначэнні прадмета, на верхняй частцы якога размяшчаецца што-н.

    • Сядзець н. воза.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)