Verbum

крупіна, ✂, ж.

Асобнае зерне круп.

◊

• Крупіна за крупінай ганяецца з дубінай (разм. жарт.) — пра вельмі рэдкую страву.

|| памянш. крупінка, ✂.

крупінка, ✂, ж.

1. гл. крупіна.

2. Дробная часцінка чаго-н.

   • К. снегу.
   • Ні крупінкі няма (перан. зусім няма).

3. перан. Вельмі малая колькасць чаго-н.

   • Хоць бы к. надзеі.
   • Ні крупінкі праўды.

крупка, ✂, ж.

1. зб. Здробленае ачышчанае ад шалупіння зерне пшаніцы як прамежкавы прадукт пры перапрацоўцы яе ў гатунковую муку.

2. зб. Тое, што і крупы (у 2 знач.); крупкі.

крупнік, ✂, м.

Крупяны суп, крупеня.

крупозны, ✂.

1. гл. круп.

2. Аб запаленні лёгкіх: з паражэннем долі лёгкага.

крупчак, ✂, м. (разм.).

Кабан, хворы на трыхінелёз.

крупчасты, ✂.

Які складаецца з крупінак, з дробных часцінак.

• К. мёд.

крупчатка, ✂, ж.

Самы высокі гатунак пшанічнай мукі.

крупы, ✂.

1. Прадукт харчавання з цэлых або сечаных зярнят розных культур.

   • Грэчневыя к.
   • Зварыць кашу з манных круп.

2. перан. Снег у выглядзе невялікіх шарападобных зярнят.

|| памянш. крупкі, ✂.

|| прым. крупяны, ✂.

крупэрня, ✂, ж.

Тое, што і крупадзёрка.