Verbum

імгліць, ✂; незак.

Ісці, падаць вельмі дробнымі частымі кроплямі (пра дождж).

• На дварэ і. (безас.).

імгненны, ✂.

1. Які раптоўна ўзнікае.

   • Імгненная рэакцыя.

2. Які хутка праходзіць; кароткачасовы.

   • Імгненная радасць.

|| наз. імгненнасць, ✂.

іменна, часц.

1. Падкрэслівае які-н. член сказа, азначае: якраз.

   • І. ў яго атрадзе, у Заслонава.

2. Ужыв. пры далучэнні сказа або асобных членаў сказа, якія растлумачваюць, удакладняюць выказаную думку.

   • Прыйшлі ўсе, а і.: сябры, сваякі, вучні.

3. Ужыв. як сцвярджальнае слова са значэннем: так, сапраўды так.

   • Вось і. — ехаць трэба па цаліку.

іменны, ✂.

У граматыцы: які мае адносіны да скланяльных часцін мовы (назоўніка, прыметніка, лічэбніка, займенніка).

• Іменнае скланенне.

імжа, ✂.

Тое, што і імгла.

імжысты, ✂.

Зацягнуты імжой.

|| наз. імжыстасць, ✂.

імжэць, ✂; незак.

Ісці, падаць, асядаць дробнымі кропелькамі (пра дождж).

• На вуліцы ўвесь дзень імжэла.

імігрант, ✂, м.

Чалавек, які імігрыраваў у іншую краіну.

|| ж. імігрантка, ✂.

|| прым. імігранцкі, ✂.

імігрыраваць, ✂; зак. і незак.

Перасяліцца (перасяляцца) у якую-н. краіну на пастаяннае або часовае жыхарства.

• І. за граніцу.

|| наз. іміграцыя, ✂.

|| прым. іміграцыйны, ✂.

імідж, ✂, м. (кніжн.).

Мэтанакіравана сфарміраваны вобраз (якой-н. асобы, з’явы, прадмета), які вылучае пэўныя важнейшыя характарыстыкі і аказвае эмацыянальна-псіхалагічнае ўздзеянне на каго-н.