Verbum

мучанік, ✂, м.

Той, хто перанёс ці пераносіць якія-н. мукі, пакуты.

• Хрысціянскія мучанікі.

|| ж. мучаніца, ✂.

мучністы, ✂.

1. Які змяшчае ў сабе муку або крухмал.

   • Мучністая бульба.

2. Падобны чым-н. на муку.

   • М. налёт на раслінах.

|| наз. мучністасць, ✂.

мучны, ✂.

1. гл. мука.

2. Прыгатаваны з мукі.

   • Мучныя аладкі.
   • Любіць мучное (наз.).

мучыцель, ✂, м.

Той, хто мучыць каго-н.

|| ж. мучыцелька, ✂.

|| прым. мучыцельскі, ✂.

мучыцца, ✂; незак.

1. Цярпець мукі, пакуты ад чаго-н.

   • М. ад болю.

2. з кім-чым і над чым. Рабіць што-н. і адчуваць цяжкасці.

   • М. над складанай задачай.

|| зак. замучыцца, ✂ і змучыцца, ✂.

мучыць, ✂; незак.

Прычыняць мукі, пакуты каму-н.

• М. жывёл.
• М. у засценках.

|| зак. замучыць, ✂ і змучыць, ✂.

мучэнне, ✂, н.

Мука, пакута.

• Не дзіця, а м.

мушка​¹, ✂, ж.

1. гл. муха.

2. Род пластыру са спецыяльнага парашку.

   • Шпанская м.

3. Наклееная або намаляваная чорная крапінка на твары ў выглядзе радзімкі.

4. Упрыгожанне ў выглядзе круглага вузялка на празрыстай тканіне.

мушка​², ✂, ж.

Частка прыцэльнага прыстасавання ў ручной агнястрэльнай зброі, размешчаная на пярэдняй частцы ствала.

• Узяць на мушку каго-н. (прыцэліцца ў каго-н.; таксама перан. сканцэнтраваць увагу на кім-н.).

мушкет, ✂, м.

Старажытнае буйнакалібернае ружжо з кнотам для запальвання пораху.

|| прым. мушкетны, ✂.