Verbum

мурашкаед, ✂, м.

Бяззубае млекакормячае трапічнай Амерыкі, якое жывіцца галоўным чынам мурашкамі і тэрмітамі.

мурашнік, ✂, м.

Надземная частка жылля мурашак у выглядзе конусападобнай кучы з зямлі, ігліцы і інш.

• Ахоўваць мурашнікі.
• Людскі м. (перан. аб мностве людзей, якія рухаюцца, мітусяцца; разм).

мурза, ✂, ж. (разм.).

Мурзаты, з запэцканым тварам, бруднымі рукамі (часцей пра дзіця).

мурзаты, ✂ (разм.).

Запэцканы, брудны (пра твар).

мурзацца, ✂; незак. (разм.).

1. Рабіцца брудным, мурзатым.

2. Пакрывацца дымкай (хмаркамі).

|| зак. замурзацца, ✂.

• Дзіця замурзалася.

мурзаць, ✂; незак. (разм.).

Рабіць мурзатым, пэцкаць, брудзіць.

|| зак. замурзаць, ✂.

мурка, ✂, ж. (разм.).

Ласкавая назва кошкі.

муркаць, ✂; незак.

Звычайна пра катоў: ціха вурчаць.

|| наз. мурканне, ✂.

мурлаты, ✂ (разм.).

З тоўстым шырокім тварам; мардаты.

мурло, ✂, н. (груб.).

Тоўсты і шырокі, звычайна непрыгожы твар, а таксама чалавек з такім тварам.

• Во якое м. наеў.