Verbum

бяздзе́йнікавы, ✂.

У граматыцы: сказ, які не мае ў сваім саставе дзейніка.

бяздзе́йнічаць, ✂; незак.

Нічога не рабіць.

• Яна цэлымі днямі бяздзейнічае.

бяздзе́йны, ✂.

1. Які не праяўляе дзейнасці, недастаткова энергічны, пасіўны.

   • Бяздзейная натура.

2. Нічым не заняты, гультайскі.

   • Бяздзейнае баўленне часу.

бяздзе́тны, ✂.

Які не мае сваіх дзяцей.

• Бяздзетная жанчына.

|| наз. бяздзетнасць, ✂.

бяздо́глядны, ✂.

Які расце, жыве без догляду.

• Б. сад.
• Бяздогляднае маленства.

бяздо́жджыца, ✂, ж. (разм.).

Летняя пара, калі няма дажджоў; сухмень.

• Цэлы месяц стаяла б.

бяздо́казны, ✂.

Не падмацаваны доказамі.

• Бяздоказнае абвінавачанне.

|| наз. бяздоказнасць, ✂.

бяздо́льны, ✂.

Які не мае шчаслівай долі, няшчасны.

• Б. люд.

|| наз. бяздольнасць, ✂.

бяздо́мак, ✂, м. (разм.).

Той, хто не мае свайго жылля і сям’і.

бяздо́мнік, ✂, м. (разм.).

Чалавек, які не мае дома; прытулку.

• Так і жыў бяздомнікам.

|| ж. бяздомніца, ✂.