Verbum

мнагаслоўе, ✂, н.

Збыткоўнасць слоў, няўменне коратка выказваць думкі.

• Нуднае м.

мнагаслоўны, ✂.

Якому ўласціва збыткоўнасць слоў як загана.

• Мнагаслоўнае апавяданне.

|| наз. мнагаслоўнасць, ✂.

мнагатомны, ✂.

Які складаецца з некалькіх, з многіх тамоў.

• М. раман.

мнагачлен, ✂, м.

Алгебраічны выраз, які ўяўляе сабой суму або рознасць некалькіх адначленаў.

|| прым. мнагачленны, ✂.

мнагачленны, ✂.

1. гл. мнагачлен.

2. Які сладаецца з многіх членаў.

   • М. выраз.

|| наз. мнагачленнасць, ✂.

мнагашлюбнасць, ✂, ж.

Форма афіцыйнага шлюбу, пры якой мужчына можа мець некалькі жонак, а жанчына — некалькі мужоў, палігамія.

|| прым. мнагашлюбны, ✂.

мнемоніка, ✂, ж. (спец.).

Сукупнасць правіл і прыёмаў, якія аблягчаюць запамінанне патрэбных звестак і фактаў.

|| прым. мнеманічны, ✂.

мніцельны, ✂.

Які ўсюды бачыць для сябе небяспеку, непрыемнасць; недаверлівы.

|| наз. мніцельнасць, ✂.

многа...

Першая частка складаных слоў у знач. многа, з вялікай колькасцю; ужыв. тады, калі націск падае не на першы склад другога слова, напр. многавяковы, многазямельны, многамільённы.

многа, больш, прысл.

1. Вялікая колькасць, дастатковая колькасць каго-, чаго-н.

   • М. год прайшло.
   • М. ведае.

2. у знач. вык. Больш чым патрэбна.

   • Гэтага мне м.

3. (пры выш. ст. і з прыназ. «на»). Значна, у значнай ступені.

   • М. больш.
   • На многа раней.

◊

• Ні многа ні мала (разм.) — якраз столькі, колькі трэба.