Verbum

гукаперайманне, ✂, н.

Узнаўленне голасам або тэхнічнымі сродкамі прыроднага гучання (напр. ку-ку, мяў-мяў), а таксама слова, якое ўтварылася шляхам такога пераймання (напр. квакаць, тупат, грукат).

|| прым. гукапераймальны, ✂.

гукапіс, ✂, м. (спец.).

Сукупнасць прыёмаў для ўзмацнення гукавой выразнасці мастацкага маўлення.

гукаправоднасць, ✂, ж. (спец.).

Здольнасць цела або асяроддзя праводзіць гукі.

гукаправодны, ✂, (спец.).

Які прапускае гукі.

гукапранікальны, ✂.

Які лёгка прапускае гукі, шумы.

• Гукапранікальныя сцены.

|| наз. гукапранікальнасць, ✂.

гукарад, ✂, м. (спец.).

Рад музыкальных гукаў, якія размешчаны ў якой-н. паслядоўнасці.

|| прым. гукарадны, ✂.

гукаспалучэнне, ✂, н.

Спалучэнне гукаў мовы.

гукаўлоўнік, ✂, м.

Прыбор для ўлоўлівання гукаў, шуму, гулу самалёта, падводнай лодкі і пад.

гукаць, ✂; незак.

1. Клікаць, зваць, падзываць.

   • — Мама! Ідзі, — гукае дачка. ;

2. Гучна гаварыць, крычаць.

|| аднакр. гукнуць, ✂.

|| наз. гуканне, ✂.

гул, ✂, м.

Аддалены працяжны шум.

• Падземны г.