Verbum

расспявацца, ✂; зак.

1. Пачаўшы пець, захапіцца спевамі.

   • Сын расспяваўся.

2. Крыху паспяваўшы, пачаць спяваць добра.

   • Р. перад канцэртам.

расставіцца, ✂; зак. (разм.).

Размясціцца, стаўшы на патрэбных месцах у пэўным парадку.

• Пасуда добра расставілася.

|| незак. расстаўляцца, ✂.

расставіць, ✂; зак.

1. Размясціць на патрэбных месцах.

   • Р. кнігі на паліцах.
   • Правільна р. сілы.

2. Паставіць так, каб павялічылася адлегласць паміж чым-н.

   • Р. ногі.

3. Рассунуўшы, устанавіць для карыстання што-н. рассоўнае.

   • Р. раскладушку.

|| незак. расстаўляць, ✂.

|| наз. расстаноўка, ✂.

расстайны, ✂.

У паэзіі: які мае адносіны да расстання, звязаны з раставаннем.

• Расстайныя дарогі.

расстаноўка, ✂, ж.

1. гл. расставіць.

2. Парадак у размяшчэнні чаго-н.

   • Правільная р. знакаў прыпынку.

3. Кароткая паўза пры размове, пры выконванні чаго-н.

   • Чытаць верш з расстаноўкай.

|| прым. расстановачны, ✂.

расстарацца, ✂; зак.

Вельмі пастарацца для набыцця чаго-н.

расстацца, ✂; зак.

1. Пайсці адкуль-н., ад каго-, чаго-н., перастаць бачыцца, разлучыцца, разысціся, развітаўшыся.

   • Р. з сябрамі.
   • Р. назаўсёды.

2. Адмовіцца ад каго-, чаго-н.

   • Р. з дрэннымі звычкамі.

|| незак. расставацца, ✂.

|| наз. расставанне, ✂ і ростань, ✂.

расстраляць, ✂; зак.

1. Падвергнуць расстрэлу (у 2 знач.).

   • Р. здрадніка.

2. Падвергнуць моцнаму абстрэлу з блізкай адлегласці.

   • Р. варожы эшалон з боепрыпасамі.

3. Зрасходаваць страляючы.

   • Р. усе патроны.

|| незак. расстрэльваць, ✂.

|| наз. расстрэл, ✂ і расстрэльванне, ✂.

расстроіцца, ✂; зак.

1. Стаць беспарадкавым, страціць правільнасць пастраення.

   • Калона вучняў расстроілася.

2. Страціць свой лад (пра музычныя інструменты).

   • Цымбалы расстроіліся.

3. Прыйсці ў заняпад, стаць ненармальным.

   • Гаспадарка расстроілася.
   • Здароўе расстроілася.

4. Не адбыцца па якой-н. прычыне.

   • Вяселле расстроілася.

5. Засмуціцца, моцна загараваць.

   • Р. з-за сына.

|| незак. расстройвацца, ✂.

расстроіць, ✂; зак.

1. Парушыць парадак, строй чаго-н.

   • Р. калону вучняў.

2. Парушыць лад, строй (пра музычныя інструменты).

   • Р. скрыпку.

3. Нанесці ўрон чаму-н., парушыць нармальны ход чаго-н.

   • Р. гаспадарку.
   • Р. здароўе.

4. Перашкодзіць чаму-н., разладзіць.

5. Засмуціць, давесці да дрэннага настрою.

   • Расстроіў сын сваімі паводзінамі.

|| незак. расстройваць, ✂.

|| наз. расстройства, ✂.