Verbum

расстроіцца, ✂; зак.

1. Стаць беспарадкавым, страціць правільнасць пастраення.

   • Калона вучняў расстроілася.

2. Страціць свой лад (пра музычныя інструменты).

   • Цымбалы расстроіліся.

3. Прыйсці ў заняпад, стаць ненармальным.

   • Гаспадарка расстроілася.
   • Здароўе расстроілася.

4. Не адбыцца па якой-н. прычыне.

   • Вяселле расстроілася.

5. Засмуціцца, моцна загараваць.

   • Р. з-за сына.

|| незак. расстройвацца, ✂.