Verbum

расстроіць, ✂; зак.

1. Парушыць парадак, строй чаго-н.

   • Р. калону вучняў.

2. Парушыць лад, строй (пра музычныя інструменты).

   • Р. скрыпку.

3. Нанесці ўрон чаму-н., парушыць нармальны ход чаго-н.

   • Р. гаспадарку.
   • Р. здароўе.

4. Перашкодзіць чаму-н., разладзіць.

5. Засмуціць, давесці да дрэннага настрою.

   • Расстроіў сын сваімі паводзінамі.

|| незак. расстройваць, ✂.

|| наз. расстройства, ✂.