Verbum

бурапе́нны, ✂.

У паэзіі: бурлівы, кіпучы.

• Бурапенныя хвалі.

бура́ты, ✂, м.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Рэспублікі Бураціі, якая ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. буратка, ✂.

|| прым. бурацкі, ✂.

бурачко́вы, ✂.

Колеру чырвоных буракоў.

• Б. шалік.

бура́чнік, ✂, м., зб.

Бацвінне буракоў.

бура́чнішча, ✂, н.

Месца, на якім выраслі буракі.

• Узараць б.

бу́рбалка, ✂, ж.

Паветраны шарык на вадзе або іншай вадкасці.

◊

• Пускаць бурбалкі (разм.) — тануць, тапіцца, гінуць у вадзе.

бурбо́ліць, ✂; незак. (разм.).

Узнімаць, пускаць бурбалкі, булькаць.

бурбо́н, ✂, м. (зневаж.).

Грубы, некультурны, уладалюбівы чалавек [паводле назвы французскай каралеўскай дынастыі].

бургамі́стр, ✂, м.

Начальнік гарадской управы ў некаторых краінах Еўропы і ў 18—19 ст. у Расіі.

|| прым. бургамістарскі, ✂.

бурда́, ✂, ж. (разм. пагард.).

Дрэнна прыгатаванае, нясмачнае пітво або вадкая ежа.

• Не суп, а б.