бу́рбалка, ​✂, ж.

Паветраны шарык на вадзе або іншай вадкасці.

  • Пускаць бурбалкі (разм.) — тануць, тапіцца, гінуць у вадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)