Verbum

запанаваць, ✂; зак.

1. над чым. Устанавіць сваю ўладу, панаванне.

   • Настаў такі час, калі бедната запанавала.

2. Пачаць бяздзейнае, панскае жыццё.

3. Настаць, устанавіцца.

   • Запанавала цішыня.

4. перан. Зрабіцца пануючым, пераважным.

   • У вершах запанавала задумлівая элегія.

запанелы, ✂.

Тое, што і распанелы.

|| наз. запанеласць, ✂.

запанець, ✂; зак.

Тое, што і распанець.

запанібрата, прысл. (разм.).

Як з роўным, проста, бесцырымонна.

• Быць з кім-н. з.

запанікаваць, ✂; зак.

Пачаць панікаваць, упасці ў паніку.

запар, прысл. (разм.).

Непасрэдна адзін за адным, без пропуску.

• Пяць дзён з. ішоў дождж.

запарожац, ✂, м.

Казак з Запарожскай Сечы — украінскага казацкага войска 16—18 ст.

запарушыць, ✂; зак.

1. Забрудзіць, пашкодзіць чым-н., што трапіла ў сярэдзіну.

   • З. вока.
   • Вока не запарушыць каму (пра ціхага, бяскрыўднага чалавека; разм.).

2. Прысыпаць, зацерушыць.

   • Снег запарушыў зямлю.

|| незак. запарушваць, ✂.

запарыцца, ✂; зак. (разм.).

1. Парачыся ў лазні, давесці сябе да знямогі.

   • З. да паўсмерці.

2. Моцна стаміцца ад доўгай язды, хады, працы.

|| незак. запарвацца, ✂.

запарыць, ✂; зак.

1. Гарачынёй або парачы ў лазні давесці да знямогі (разм.).

2. Стаміць шпаркай або працяглай яздой, хадой, цяжкай працай (разм.).

   • З. каня.

3. Апрацаваць парай або абліць варам, пакласці ў кіпень для чаго-н. (спец.).

   • З. дзежку.

4. Заліць варам, каб размякчыць, распарыць (пра сухі корм).

   • З. мякіну.

|| незак. запарваць, ✂.

|| наз. запарванне, ✂ і запарка, ✂.

|| прым. запарачны, ✂ і запарны, ✂.