Verbum

запал, ✂, м.

1. Прыстасаванне і сродак для запальвання выбуховага рэчыва.

2. перан. Гарачнасць, парыў.

   • Астыў з.
   • Гаварыць з запалам.

|| прым. запальны, ✂.

запалавелы, ✂.

Злёгку пажаўцелы.

• Запалавелае жыта.

запаланіць, ✂; зак.

1. Узяць у палон; скарыць, пазбавіць незалежнасці.

   • З. народ.
   • З. сэрца дзяўчыны (перан.).

2. Заняць, запоўніць сабой якую-н. прастору.

   • Натоўп запаланіў увесь двор.
   • Трывога запаланіла ўсё нутро (перан.).

|| незак. запаланяць, ✂.

запалаць, ✂; зак.

Пачаць палаць ​¹.

запаленне, ✂, н.

Хваробны працэс, які суправаджаецца павышэннем тэмпературы, прыпухласцю і пачырваненнем хворай часткі цела.

• З. лёгкіх.
• З. сустава.

|| прым. запаленчы, ✂.

запалёны, ✂.

У стане запалення, прыпухлы, пачырванелы.

• З. ўчастак цела.
• Запаленыя вочы.

|| наз. запалёнасць, ✂.

запаліцца, ✂; зак.

1. Успыхнуць, загарэцца.

   • На дварэ запаліліся ліхтары.

2. Зрабіцца запалёным.

   • Горла запалілася.

3. перан., чым і без дапаўнення.

   • Аказацца ахопленым моцным пачуццём, імкненнем і пад.
   • З. гневам.

|| незак. запальвацца, ✂ і запаляцца, ✂.

запаліць, ✂; зак.

1. Прымусіць гарэць, загарэцца.

   • З. лямпу.

2. у чым. Падпаліць паліва (у печы).

   • З. у печы.

3. перан. Узбудзіць, натхніць (высок.).

   • З. слухачоў прамовай.
   • З. цікавасць да чаго-н.

|| незак. запальваць, ✂.

|| наз. запальванне, ✂.

запалка, ✂, ж.

Тонкая драўляная палачка з лёгка загаральнай галоўкай для здабывання агню.

• Чыркнуць запалкай.

|| прым. запалкавы, ✂ і запалачны, ✂.

• Запалкавая (запалачная) фабрыка.

запалоханы, ✂.

Баязлівы, палахлівы ад пастаянных пагроз, пакаранняў.

• З. кот.
• З. выгляд.

|| наз. запалоханасць, ✂.