запарушыць, ✂; зак.

  1. Забрудзіць, пашкодзіць чым-н., што трапіла ў сярэдзіну.

    • З. вока.
    • Вока не запарушыць каму (пра ціхага, бяскрыўднага чалавека; разм.).

  2. Прысыпаць, зацерушыць.

    • Снег запарушыў зямлю.

|| незак. запарушваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)