запарушыць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Забрудзіць, пашкодзіць чым-н., што трапіла ў сярэдзіну.

    • З. вока.
    • Вока не запарушыць каму (пра ціхага, бяскрыўднага чалавека; размоўнае).
  2. Прысыпаць, зацерушыць.

    • Снег запарушыў зямлю.

|| незакончанае трыванне: запарушваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)