Verbum

reckoning [ˈrekənɪŋ] n.

1. лік, вылічэ́нне; разлі́к;

be good at reckoning до́бра лічы́ць

2. меркава́нне;

by my reckoning па маі́м разлі́ку; на мой по́гляд;

make no reckoning of smth. не ўлі́чваць чаго́-н.; не прыма́ць у разлі́к што-н.; не прыдава́ць значэ́ння чаму́-н.

3. распла́та (перан.)

reclaim [rɪˈkleɪm] v. (from)

1. патрабава́ць наза́д;

reclaim lost property патрабава́ць наза́д стра́чаную маёмасць

2. асво́йваць; вярта́ць для ўжы́тку

3. утылізава́ць

recline [rɪˈklaɪn] v.

1. (against/in/on) адкіда́цца наза́д;

The girl was reclining on a deckchair. Дзяўчына паўляжала ў шэзлонгу.

2. адкі́дваць наза́д;

a reclining seat адкідно́е сядзе́нне

recliner chair [rɪˈklaɪnəˌtʃeə] n. (таксама recliner) шэзло́нг

recluse [rɪˈklu:s] n. пустэ́льнік; пустэ́льніца

recognition [ˌrekəgˈnɪʃn] n.

1. пазнава́нне, апазнава́нне;

My recognition of him was immediate. Я адразу пазнаў яго.

2. прызна́нне, адабрэ́нне;

international/official recognition міжнаро́днае/афіцы́йнае прызна́нне;

in recognition of у знак прызна́ння;

She won no recognition. Яна не атрымала прызнання.

♦

beyond/out of (all) recognition да непазнава́льнасці

recognize, BrE -ise [ˈrekəgnaɪz] v.

1. распазнава́ць, пазнава́ць

2. афіцы́йна прызнава́ць;

He was recognized as the lawful heir. Ён быў прызнаны законным наследнікам.

recoil​¹ [ˈri:kɔɪl] n. адско́к; адда́ча

recoil​² [rɪˈkɔɪl] v.

1. (from, at) адско́чыць; адхіну́цца, адхілі́цца; адступі́ць (на не́калькі кро́каў)

2. аддава́ць (пры стральбе)

recommence [ˌri:kəˈmens] v. зноў пачына́ць; аднаўля́ць; аднаўля́цца