Verbum

неафі́т

(фр. néophyte, ад гр. neophytos)

1) той, хто нядаўна прыняў якое-н. веравызнанне;

2) новы прыхільнік якога-н. вучэння або грамадскага руху.

неафо́бія

(ад гр. neos = новы + phobos = страх)

паталагічны страх перад усім новым, перад зменамі ў прывычнай абстаноўцы.

негатыві́зм

(н.-лац. negativismus, ад лац. negativus = адмоўны)

1) мед. сімптом расстройства вышэйшай нервовай дзейнасці, які праяўляецца ў супраціўленні знешнім уздзеянням;

2) нематываванае імкненне дзейнічаць насуперак;

3) адмаўленне чаго-н.

негаты́ў

(лац. negativus = адмоўны)

адбітак на фатаграфічнай пласцінцы або плёнцы, дзе асветленыя месцы атрымаліся цёмнымі, а цёмныя светлымі, а таксама сама пласцінка або плёнка з такім адбіткам (параўн. пазітыў).

негаты́ўны

(лац. negativus = адмоўны)

1) які адносіцца да негатыва (напр. н-ая плёнка);

2) адмоўны (напр. ная ацэнка); проціл. пазітыўны 2.

негацыя́нт

(лац. negotians, -ntis = які гандлюе)

камерсант, які вядзе аптовы гандаль пераважна за межамі сваёй краіны.

нейтраліза́цыя

(фр. neutralisation, ад лац. neutralis = які не належыць ні таму, ні другому)

1) аслабленне ўплыву каго-н., чаго-н. (напр. н. дзеянняў праціўніка);

2) учыненне каго-н., чаго-н. нейтральным (напр. н. дзяржавы).

нейтралітэ́т

(ням. Neutralität, ад лац. neutralis = які не належыць ні таму, ні другому)

1) неўмяшанне ў вайну паміж іншымі дзяржавамі, а ў мірны час адмаўленне ад удзелу ў ваенных блоках;

2) неўмяшанне ў чужыя спрэчкі, канфлікты.

нейтра́льны

(лац. neutralis = які не належыць ні таму, ні другому)

1) які не прымыкае ні да аднаго з дзеючых бакоў (напр. н-ая дзяржава);

2) які не мае выразных адзнак, не аказвае ні карыснага, ні шкоднага ўздзеяння (напр. н. пах, н. раствор).

некрало́г

(н.-лац. necrologium, ад гр. nekros = мёртвы + logos = слова)

артыкул, прысвечаны нябожчыку, са звесткамі пра яго жыццё і дзейнасць.