Verbum

экспліка́цыя

(лац. explicatio = тлумачэнне)

1) тлумачэнне ўмоўных абазначэнняў на планах, картах; легенда;

2) кароткае пісьмовае суправаджэнне экспазіцыі музея або выстаўкі.

экспліцы́тны

(фр. explicite, ад лац. explicitus = прыведзены ў парадак)

яўна выражаны, які знешне праяўляецца, відавочны (проціл. імпліцытны).

эксплуата́цыя

(фр. exploitation)

1) прысваенне прадуктаў чужой працы ўласнікамі сродкаў вытворчасці (напр. э. працоўных);

2) выкарыстанне прыродных багаццяў, зямлі, прамысловых прадпрыемстваў, транспарту, будынкаў і г. д.

экспо́

(фр. expo(sition) = выстаўка]

міжнародная выстаўка, звычайна з лічбай, якая ўказвае год (напр. Экспо-2004).

экспрапрыя́цыя

(фр. expropriation, ад лац. ех = з + proprius = уласны)

прымусовае адабранне маёмасці, сродкаў вытворчасці, якое праводзіцца дзяржаўнымі органамі.

экспро́мт

(лац. expromtus = гатовы)

невялікі верш, музычны твор, кароткая прамова, створаныя адразу, у момант выканання.

экспрэ́с

(англ. express, ад лац. expressus = узмоцнены)

поезд, судна або аўтобус, якія ідуць з найбольшай скорасцю і робяць прыпынкі толькі на буйных станцыях.

экспрэ́сія

(лац. expressio = выражэнне)

выразнасць, сіла выражэння пачуццяў, перажыванняў (напр. э. слова, э. колеру).

экста́з

(гр. ekstasis = захапленне, раз’юшанасць)

найвышэйшая ступень захаплення, пры якой чалавек даходзіць да самазабыцця.

экстраардына́рны

(лац. extraordinarius, ад extra = паза + ordinarius = звычайны)

1) надзвычайны, рэдкі (напр. э-ая сустрэча);

2) уст. пазаштатны (напр. э. прафесар); проціл. ардынарны 2.