Verbum

фанфаро́н

(фр. fanfaron < ісп. fanfarron, ад ар. farfar = легкаважны)

хвалько, выхваляка.

фарва́тэр

(гал. vaarwater, ад vaar = чысты + water = вада)

1) водны шлях для бяспечнага праходу суднаў, звычайна вызначаны сігнальнымі знакамі (бакенамі, вехамі, буямі);

2) перан. сфера якога-н. уплыву, асноўная лінія, кірунак дзейнасці, творчасці.

фармалі́зм

(фр. formalisme, ад лац. formalis = які датычыцца формы)

1) фармальнае стаўленне да чаго-н. на шкоду справе (напр. ф. у кіраўніцтве);

2) напрамак у эстэтыцы, мастацтве, літаратуры, філасофіі, які надае асноўнае значэнне форме, яе знешняму выражэнню.

фармалі́ст

(фр. formaliste, ад лац. formalis = які датычыцца формы)

1) той, хто фармальна ставіцца да чаго-н. са шкодай для справы;

2) паслядоўнік фармалізму 2.

фарма́льны

(лац. formalis)

1) звязаны з формай, уласцівы форме (напр. ф-ае значэнне слоў);

2) афіцыйны, законны, зроблены па форме (напр. ф-ае абвінавачанне);

3) зроблены для прыліку, такі, дзе захавана толькі знешняя форма (напр. ф. падыход да справы).

фарма́т

(фр. format, ад лац. formatus = сфармаваны)

памер (вышыня і даўжыня) кнігі, папяровага аркуша, карткі і г. д.

фарма́цыя

(лац. formatio = утварэнне, від)

1) пэўная стадыя ў развіцці грамадства, а таксама структура грамадства на гэтай стадыі з уласцівым толькі ёй спосабам вытворчасці;

2) сістэма поглядаў, унутраны склад (напр. чалавек новай фармацыі);

3) геал. комплекс генетычна звязаных горных парод аднаго часу і спосабу ўтварэння.

фармацэ́ўт

(гр. pharmakeutes = які робіць лякарства)

аптэчны работнік з вышэйшай або сярэдняй фармацэўтычнай (гл. фармацэўтыка) адукацыяй.

фармацэ́ўтыка

(гр. pharmakeutike)

комплекс дысцыплін, якія вывучаюць пытанні здабычы, апрацоўкі, вырабу, захоўвання і водпуску лекавых сродкаў.

фармірава́ць

(ням. formieren, ад лац. formare)

1) арганізоўваць, ствараць, састаўляць (напр. ф. дывізію, ф. урад, ф. таварны састаў);

2) выпрацоўваць у каго-н. адпаведныя рысы характару, светапогляд і інш.