Verbum

стэ́ла

(лац. stela, ад гр. stele = слуп)

вертыкальна пастаўленая каменная або металічная пліта (мемарыяльная, надмагільная) з надпісам або рэльефнымі выявамі.

стэнагра́ма

(ад гр. stenos = вузкі, цесны + gramma = знак, рыса)

запіс вуснай мовы (прамовы, лекцыі і інш.) пры дапамозе асобай сістэмы знакаў і скарочаных слоў і спалучэнняў.

стэрыліза́цыя

(фр. sterilisation, ад лац. sterilis = бясплодны)

1) знішчэнне мікраарганізмаў пры дапамозе высокай тэмпературы ці хімічных рэчываў;

2) штучнае абясплоджванне.

стэрэаскапі́я

(ад гр. stereos = прасторавы + skopeo = гляджу)

метад атрымання адлюстраванняў, што ствараюць уражанне аб’ёмнасці прадметаў і іх прасторавага размяшчэння.

стэрэаты́п

(ад гр. stereos — прасторавы + typos = адбітак)

1) палігр. металічная пласціна, на якой дакладна перадаецца друкарскі набор і якая служыць для друкавання шматтыражных выданняў;

2) перан. нязменны ўзор, шаблон (напр. дзейнічаць па стэрэатыпу).

субардына́цыя

(ад лац. sub = пад + ordinatio = прывядзенне ў парадак)

сістэма строгага падпарадкавання малодшых службовых асоб старшым.

субве́нцыя

(лац. subventio = дапамога)

від дзяржаўнай грашовай дапамогі асобным галінам гаспадаркі, якая, у адрозненне ад датацыі, павінна быць выкарыстана на канкрэтныя мэты.

суб’е́кт

(лац. subjectum)

1) філас. чалавек, які пазнае знешні свет (аб’ект) і ўздзейнічае на яго;

2) асоба або арганізацыя, якія валодаюць пэўнымі правамі і абавязкамі (напр. с. права);

3) чалавек, звычайна з адмоўнымі рысамі характару;

4) прадмет суджэння ў логіцы;

5) лінгв. дзейнік.

суб’екты́ўны

(лац. subjectivus = які далучаецца)

1) уласцівы толькі дадзенай асобе, асабісты (напр. с-ыя перажыванні);

2) небесстаронні, прадузяты (проціл. аб’ектыўны 2).

субліма́цыя

(лац. sublimatio = падніманне)

1) пераход рэчыва пры награванні з цвёрдага стану непасрэдна ў газападобны, абмінаючы вадкі;

2) пераключэнне ніжэйшых, пераважна сексуальных пабуджэнняў на высокія, інтэлектуальна і сацыяльна карысныя мэты.