Verbum

ана́лы

(лац. annales)

1) запісы гістарычных падзей у храналагічным парадку;

2) перан. наогул запісы.

анама́лія

(гр. anomalia = няроўнасць)

адхіленне ад нормы, ад агульнай заканамернасці; няправільнасць (напр. а. развіцця, магнітная а.).

анама́стыка

(гр. onomastikos = звязаны з імем)

1) сукупнасць уласных імён у мове;

2) раздзел мовазнаўства, які вывучае ўласныя імёны.

анамі́я

(фр. anomie = адсутнасць закону, арганізацыі)

маральна-псіхалагічны стан індывідуальнай і грамадскай свядомасці, які характарызуецца разлажэннем сістэмы маральных, сацыяльных каштоўнасцей і выражаецца ў апатыі, расчараванні ў жыцці, злачыннасці.

анані́мны

(гр. anonymos = безыменны)

без прозвішча аўтара, без указання імя (напр. а-ая літаратура, а-ае пісьмо).

анархі́зм

(фр. anarchisme, ад гр. anarchia = безуладдзе)

1) грамадска-палітычная плынь, якая адмаўляе ўсякую дзяржаўную ўладу і прапаведуе неабмежаваную свабоду асобы;

2) перан. непрызнанне аўтарытэту, парадку, дысцыпліны.

ана́рхія

(гр. anarchia = безуладдзе)

1) адсутнасць кіраўніцтва, безуладдзе;

2) перан. адсутнасць арганізаванасці, бяспланавасць, стыхійнасць (напр. а. вытворчасці).

анатацы́зм

(гр. anatokismos)

налічэнне працэнтаў не толькі з пачатковай сумы, але і з працэнтаў, якія набеглі за час укладу.

аната́цыя

(лац. annotatio = заўвага)

кароткі выклад зместу кнігі, артыкула з агульнай іх характарыстыкай.

ана́фема

(гр. anathema)

1) адлучэнне ад царквы, праклён як самая суровая кара ў хрысціянстве;

2) перан. асуджэнне, звязанае з разрывам адносін.