Verbum

мерчэнда́йзінг

(англ. merchandising)

комплекс мерапрыемстваў, накіраваных на тое, каб стварыць спрыяльную сітуацыю для пакупніка, забяспечыць максімальную верагоднасць куплі тавару.

ме́са

(фр. messe, ад лац. missa)

1) галоўнае каталіцкае богаслужэнне (гл. літургія);

2) многагалосы харавы музычны твор на тэкст каталіцкага набажэнства, звычайна з суправаджэннем аргана або аркестра.

месі́я

(лац. messias, ад ст.-яўр. māšiāh = памазанік)

1) паводле іудзейскага і хрысціянскага веравучэнняў, пасланец Бога, які павінен прыйсці на Зямлю, каб выратаваць род чалавечы ад зла і ўстанавіць царства нябеснае;

2) перан. выратавальнік.

метагала́ктыка

(ад гр. meta = пасля, за + galaktikos = малочны)

астр. сукупнасць зорных сістэм, даступная сучасным астранамічным метадам даследавання.

ме́тад

(фр. méthode, ад гр. methodos)

1) спосаб пазнання, тэарэтычнага даследавання з’яў прыроды і грамадскага жыцця (напр. эксперыментальны м.);

2) прыём, сістэма прыёмаў у якой-н. дзейнасці (напр. м. навучання, мастацкі м.).

метадало́гія

(ад гр. methodos = метад + logos = навука)

1) вучэнне аб навуковым метадзе пазнання;

2) сукупнасць прыёмаў, якія прымяняюцца ў асобных навуках і практычнай дзейнасці (напр. м. мовазнаўчага даследавання).

металаро́к

(ад ням. Metall = метал + англ. rock = рок)

разнавіднасць музычнага стылю рок, для якой характэрны інтэнсіўнае гучанне гітар, хуткі тэмп ударных інструментаў і інш.

метамарфо́за

(лац. metamorphosis, ад гр. metamorphosis = пераўтварэнне)

1) біял. пераход адной формы развіцця ў другую са змяненнем знешняга выгляду і функцый (напр. м. вусеня ў матыля);

2) значная перамена, істотнае змяненне.

метаста́з

(фр. métastase, ад гр. metastasis = перамяшчэнне)

1) перамяшчэнне крывёю або лімфай узбуджальніка хваробы ў арганізме з аднаго месца на другое;

2) месца захворвання, якое ўзнікла ў выніку перамяшчэння такога ўзбуджальніка.

метафі́ізіка

(лац. metaphysica, ал гр. meta ta physika = пасля фізікі)

1) філасофскае вучэнне, якое сцвярджае нязменнасць раз назаўсёды дадзеных пачаткаў свету;

2) спосаб мыслення, які разглядае з’явы без уліку іх узаемнай сувязі і развіцця;

3) перан. што-н. малазразумелае, туманнае.