Verbum

метрапалітэ́н

(фр. métropolitain, ад гр. metropolis = галоўны горад, сталіца)

гарадская падземная электрычная чыгунка.

метрапо́лія

(гр. metropolis, ад meter = маці + polis = горад)

дзяржава ў адносінах да калоній, якімі яна валодае.

метрдатэ́ль

(фр. maître d’hôtel = гаспадар гасцініцы)

распарадчык у рэстаране, які кіруе працай афіцыянтаў.

метро́

(фр. métro, ад métropolitain = метрапалітэн)

тое, што і метрапалітэн.

меты́с

(фр. métis, ад лац. mixtus = змешаны)

нашчадак ад шлюбу прадстаўнікоў розных рас.

метэо́р

(гр. meteoros = які лунае ў паветры)

1) астр. з’ява кароткай успышкі невялікага нябеснага цела, якое з вялікай хуткасцю ўлятае ў зямную атмасферу з міжпланетнай прасторы, а таксама само такое цела;

2) перан. што-н. нечаканае, яркае, але хуткацечнае, недаўгавечнае.

меха́ніка

[лац. mechanica, ад гр. mechanike (techne) = навука аб машынах]

1) раздзел фізікі, які вывучае рух цел у прасторы і сілы, што выклікаюць гэты рух;

2) перан. складаная сутнасць, будова чаго-н. (напр. м. гаспадаркі).

мецэна́т

(іт. mecenate, ад лац. Mecenas, -atis = імя старажытнарымскага палітычнага дзеяча, які праславіўся апякунствам мастакоў і паэтаў)

багаты апякун навук і мастацтваў.

мігра́нт

(лац. migrans, -ntis = які перамяшчаецца)

1) асоба, якая выконвае міграцыю 1 (параўн. імігрант 1, эмігрант 1);

2) жывёла, якая выконвае міграцыю 2 (параўн. імігрант 2).

мігра́цыя

(лац. migratio = перамяшчэнне)

1) перамяшчэнне насельніцтва ўнутры краіны або за яе межы (параўн. іміграцыя 1, эміграцыя 1);

2) перамяшчэнне жывёл у сувязі са змяненнем умоў існавання, порамі года, цыкламі развіцця і інш. (параўн. іміграцыя 2).