Verbum

эдэ́м

(ст.-яўр. eden = асалода)

1) біблейскі рай;

2) перан. прыгожая мясцовасць, дзе можна бесклапотна і шчасліва жыць.

эзатэры́чны

(гр. esoterikos = унутраны)

тайны, прызначаны толькі для азнаёмленых з містычным, рэлігійным вучэннем (проціл. экзатэрычны).

эйфары́я

(гр. euphoria, ад eu = добра + phoreo = пераношу)

1) стан прыўзнятага настрою, бестурботнасці, здаволення, які не адпавядае аб’ектыўным умовам;

2) мед. хваравіты стан раскошы, выкліканы наркатычнымі сродкамі або душэўным захворваннем.

экало́гія

(ад гр. oikos = дом, радзіма + logos = навука)

1) раздзел біялогіі, які вывучае ўзаемадзеянне раслінных і жывёльных арганізмаў паміж сабой і навакольным асяроддзем;

2) стан навакольнага асяроддзя, які склаўся ў выніку безгаспадарчага выкарыстання прыродных рэсурсаў і зараз пагражае існаванню людзей.

экано́міка

(гр. oikonomike, ад oikos = жыллё + nomos = закон)

1) сукупнасць вытворчых адносін на пэўным этапе развіцця грамадства;

2) народная гаспадарка краіны, вобласці, раёна, якой-н. галіны грамадскай дзейнасці (напр. э. Беларусі, э. гандлю);

3) навуковая дысцыпліна, якая вывучае тую ці іншую галіну гаспадаркі (напр. э. бульбаводства).

экано́мікс

(англ. economics, ад гр. oikonomike = эканоміка)

галіна эканамічнай навукі, якая раскрывае на макра- і мікраўзроўнях законы бізнесу, метады гаспадарання і інш.

экано́мія

(гр. oikonomia = загадванне гаспадаркай)

1) ашчаднасць, беражлівасць пры расходаванні чаго-н.;

2) уст. буйная памешчыцкая гаспадарка;

3) выгада, якая атрымліваецца пры ашчадным расходаванні чаго-н.

эквала́йзер

(англ. equaliser)

радыёэлектроннае ўстройства ў высокаякасных стэрэафанічных комплексах, рэгулятар частотных характарыстык гуку, тэмбру.

эквівале́нт

(лац. aequivalens, -ntis = раўназначны, раўнацэнны)

1) што-н. раўназначнае чаму-н., здольнае поўнасцю замяніць яго (напр. механічны э. цяпла);

2) тавар, які выражае вартасць іншых тавараў, на якія ён абменьваецца.

эквілібры́ст

(ад лац. aequilibris = які знаходзіцца ў раўнавазе)

1) цыркавы артыст, які займаецца эквілібрыстыкай 1;

2) перан. чалавек, які праяўляе незвычайную спрытнасць, выкрутлівасць у паводзінах, спрэчках.