Verbum

старт

(англ. start)

1) момант пачатку спартыўных спаборніцтваў (па бегу, плаванні і г. д.) або ўзлёту лятальнага апарата (ракеты, касмічнага карабля);

2) месца, з якога пачынаюцца спаборніцтвы па хадзьбе, бегу, яздзе, плаванні (напр. выйсці на с.);

3) перан. пачатак, зыходны пункт пры адліку якой-н. падзеі.

ста́тус

(лац. status)

прававое становішча, стан (напр. дыпламатычны с., с. незалежнай дзяржавы).

ста́тус-кво́

(лац. status quo)

становішча, якое існавала або існуе ў пэўны момант.

ста́ту́т

(польск. statut, ад лац. statutum)

1) звод палажэнняў, якія вызначаюць структуру, прынцыпы і парадак дзейнасці якой-н. арганізацыі, установы (напр. С. Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі);

2) звод правіл, якія рэгулююць парадак выканання ці прымянення чаго-н. (напр. вайсковы с.);

3) звод законаў у некаторых краінах Еўропы XIV—XVIII стст. (напр. С. Вялікага княства Літоўскага).

статы́ст

(іт. statista, ад гр. statos = які стаіць)

1) акцёр, які выконвае на сцэне другарадныя ролі без слоў;

2) перан. пасіўны назіральнік.

статы́́стыка

(ням. Statistik, ад лац. status = стан)

1) навука аб колькасных зменах у развіцці грамадства і народнай гаспадаркі (напр. эканамічная с.);

2) навуковы метад колькасных даследаванняў у некаторых галінах ведаў (напр. матэматычная с.).

статы́чны

(гр. statikos = які ўтрымлівае раўнавагу)

нерухомы, які знаходзіцца ў стане спакою, раўнавагі (напр. с-ая поза).

стафа́ж

(ням. Staffage)

1) невялікія фігуры людзей і жывёл, намаляваныя на пейзажнай карціне для яе ажыўлення;

2) перан. малазначныя, несамастойныя фігуры ў палітыцы, прызначаныя адцягнуць увагу апанентаў.

стацыяна́р

(лац. stationarius = нерухомы)

1) установа з пастаянным месцам знаходжання (напр. бібліятэка-с.);

2) лячэбная ўстанова, якая мае пастаянныя ложкі для хворых;

3) дзённае аддзяленне ў ВНУ ў адрозненне ад вячэрняга і завочнага (напр. вучыцца на стацыянары).

стратасфе́ра

(ад лац. stratum = слой + sphaira = піар)

слой зямной атмасферы, размешчаны над трапасферай, на вышыні ад 8 — 16 да 55 км.