Verbum

рэ́пліка

(фр. réplique, ад лац. replicare = пярэчыць)

1) кароткая заўвага, пярэчанне, адказ, выкрык з месца на сходзе (напр. падаць рэпліку);

2) адказ на словы субяседніка ў сцэнічным дыялогу, а таксама канец фразы, апошнія словы адной дзеючай асобы, непасрэдна за якой гаворыць другая;

3) паўтарэнне музычнай фразы іншым голасам або ў іншай танальнасці.

рэпры́нт

(англ. reprint = перадрук)

перадрук, перавыданне якой-н. кнігі, звычайна з захаваннем паліграфічнага або мастацкага афармлення, а таксама кніга, выдадзеная такім спосабам.

рэпрэзентаты́ўны

(фр. représentatif, ад лац. representare = прадстаўляць)

паказальны ў якіх-н. адносінах; прадстаўнічы, характэрны (напр. р-ая выбарка дадзеных).

рэпрэ́сія

(лац. repressio = падаўленне)

карная мера, пакаранне, якое прымяняецца дзяржаўнымі органамі.

рэпута́цыя

(фр. réputation, ад лац. reputatio = абдумванне, роздум)

агульная думка, якая склалася аб кім-н. (напр. незаплямленая р.).

рэсе́йлер

(англ. resaler)

кам. перапрадавец тавараў або паслуг, які атрымлівае прыбытак на розніцы ў цэнах.

рэспандэ́нт

(лац. respondens, -ntis)

асоба, якая адказвае на пытанні анкеты або дае інтэрв’ю.

рэспекта́бельны

(фр. respectable, ад лац. respectus = погляд)

1) паважаны, шаноўны, важны (напр. р. выгляд, р-ая сям’я);

2) які карыстаецца высокай рэпутацыяй; прэстыжны (напр. р-ая фірма, р. атэль).

рэспу́бліка

(лац. respublica, ад res = справа + publicus = агульны, усенародны)

форма дзяржаўнага кіравання, пры якой вярхоўная ўлада належыць выбраным на пэўны тэрмін органам, а таксама краіна з такім дзяржаўным ладам.

рэстаўра́цыя

(лац. restauratuo)

1) узнаўленне разбураных ці пашкоджаных ад старасці помнікаў мастацтва, гісторыі, культуры;

2) аднаўленне ранейшага, звергнутага палітычнага ладу.