Verbum

эстра́да

(фр. estrade, ад ісп. estrado = памост)

1) пляцоўка для канцэртных выступленняў (напр. адкрытая э.);

2) від выканаўчага мастацтва, які ўключае малыя формы драматургіі, вакальнага мастацтва, музыкі, харэаграфіі і г. д.

эстэ́т

(фр. esthéte, ад гр. aisthetes = які ўспрымае, адчувае)

1) прыхільнік усяго прыгожага, вытанчанага;

2) чалавек, які больш цэніць у мастацтве форму, чым змест.

эстэ́тыка

(гр. aisthetikos = які адносіцца да пачуццёвага ўспрымання)

1) навука аб прыгожым, аб ідэйнай сутнасці і формах прыгожага ў мастацкай творчасці, у прыродзе і ў жыцці;

2) прыгажосць, мастацкасць чаго-н. (напр. э. архітэктуры, э. адзення).

эсэ́

(фр. essai = літар. спроба)

нарыс, публіцыстычны эцюд, які трактуе літаратурныя, філасофскія, сацыяльныя праблемы ў вольнай форме.

эсэі́ст

(фр. essayiste)

пісьменнік, які распрацоўвае жанр эсэ.

этало́н

(фр. étalon)

1) дакладны ўзор устаноўленай адзінкі вымярэння (напр. э. вагі, э. метра);

2) перан. узор, стандарт для параўнання з чым-н. (напр. э. прыстойнасці).

эта́п

(фр. étape)

1) момант, стадыя ў развіцці якога-н. працэсу (напр. э. будаўніцтва);

2) асобная частка шляху, дыстанцыі ў спартыўных спаборніцтвах (напр. э. велагонкі);

3) прыпынак на шляху руху (войск, арыштантаў).

этаты́зм

(фр. étatisme, ад état = дзяржава)

1) напрамак палітычнай думкі, які разглядае дзяржаву як вышэйшы вынік і мэту грамадскага развіцця;

2) палітыка актыўнага ўдзелу дзяржавы ў эканамічным жыцці грамадства.

этаты́ст

(фр. étatiste, ад état = дзяржава)

прыхільнік этатызму.

этнагра́фія

(ад гр. ethnos = народ + grapho = пішу)

1) навука, якая вывучае матэрыяльную і духоўную культуру народаў;

2) сукупнасць асаблівасцей быту, нораваў, звычаяў, культуры якога-н. народа або мясцовасці (напр. э. Палесся).