Verbum

дэфля́цыя

(лац. deflatio = здзіманне)

змяншэнне колькасці папяровых грошай, выпушчаных у перыяд інфляцыі.

дэфо́лт

(англ. default)

1) невыкананнне банкамі або ўрадам фінансавых плацяжоў;

2) спыненне выплаты працэнтаў па каштоўных паперах у перыяд ліквідацыі кампаніі.

дэшыфрава́ць

(фр. déchiffrer)

1) разбіраць напісанае шыфрам, тайнапісам або невядомым алфавітам (напр. д. дэпешу, д. рукапіс);

2) пераўтвараць сігналы адной інфармацыйнай сістэмы ў сігналы другой сістэмы (напр. д. перфастужку).

дэшыфра́тар

(ад фр. déchiffrer = разбіраць)

электроннае ўстройства для расшыфроўкі паведамленняў, якія перадаюцца ўмоўнымі сігналамі (кодам, шыфрам), і пераводу інфармацыі на мову сістэмы, якая прымае.

дэ-фа́кта

(лац. de facto)

фактычна, на справе (параўн. дэ-юрэ).

дэ-ю́рэ

(лац. de jure)

юрыдычна, фармальна (параўн. дэ-факта).

ева́нгелле

(гр. euangelion = літар. добрая вестка)

частка Бібліі, дзе змешчаны апавяданні аб жыцці, дзейнасці і вучэнні Ісуса Хрыста, напісаныя апосталамі Маркам, Матфеем, Лукой і Іаанам.

езуі́т

(с.-лац. jesuita, ад лац. Jesus = Ісус)

1) член манаскага каталіцкага ордэна «Таварыства Ісуса», заснаванага ў 1534 г. для барацьбы з Рэфармацыяй і абароны папства;

2) перан. хітры, крывадушны чалавек.

екце́ння

(гр. ekteneia = стараннасць, руплівасць)

частка праваслаўнага богаслужэння, калі святар ад імя вернікаў звяртаецца з прашэннямі да Бога.

епа́рхія

(гр. eparchia, ад ері = над + arche = улада)

царкоўна-адміністрацыйная тэрытарыяльная адзінка, якой кіруе епіскап.