Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

уме́риться зме́ншыцца.

умертви́ть сов.

1. (лишить жизни) умярцві́ць; (убить) забі́ць, мног. пазабіва́ць;

2. (нерв и т. п.) змярцві́ць;

3. перен. (сделать нежизненным) змярцві́ць; (укротить) утаймава́ць;

умертви́ть плоть змярцві́ць (утаймава́ць) це́ла.

уме́ршая в знач. сущ. нябо́жчыца, -цы ж.;

уме́рший

1. які́ (што) памёр, паме́рлы;

вчера́ уме́рший які́ (што) памёр учо́ра, паме́рлы ўчо́ра;

2. в знач. сущ. нябо́жчык, -ка м.

умерщвле́ние

1. умярцве́нне, -ння ср.; забіццё, -цця́ ср.; неоконч. забіва́нне, -ння ср.; (убийство) забо́йства, -ва ср.;

2. (нерва и т. п.) змярцве́нне, -ння ср., амярцве́нне, -ння ср.;

3. перен. змярцве́нне, -ння ср.; утаймава́нне, -ння ср.; неоконч. утаймо́ўванне, -ння ср.;

умерщвлённый

1. (лишённый жизни) умярцвёны; (убитый) забі́ты, мног. пазабіва́ны;

2. (о нерве и т. п.) змярцвёны;

3. перен. змярцвёны; утаймава́ны;

умерщвля́ть несов.

1. (лишать жизни) умярцвя́ць; (убивать) забіва́ць;

2. (нерв и т. п.) змярцвя́ць;

3. перен. змярцвя́ць; утаймо́ўваць; см. умертви́ть;

умерщвля́ться страд.

1. умярцвя́цца; забіва́цца;

2. змярцвя́цца;

3. змярцвя́цца; утаймо́ўвацца; см. умерщвля́ть.

умеря́ть несов. змянша́ць, зме́ншваць; (сдерживать) стры́мліваць, сціша́ць; (укрощать) утаймо́ўваць;

кора́бль умеря́ет ход карабе́ль стры́млівае (сціша́е) ход; см. уме́рить;

умеря́ться

1. змянша́цца;

2. страд. змянша́цца, зме́ншвацца; стры́млівацца, сціша́цца; утаймо́ўвацца.