Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

выкола́чивать несов.

1. выбіва́ць;

2. перен. (получать путём принуждения) разг. выця́гваць;

3. перен. (зарабатывать) прост. выганя́ць, выбіва́ць; см. вы́колотить;

выкола́чиваться страд.

1. выбіва́цца;

2. выця́гвацца;

3. выганя́цца, выбіва́цца; см. выкола́чивать.

выкола́шивание каласава́нне, -ння ср.; (колоса) выплыва́нне, -ння ср.;

выкола́шиваться несов., с.-х. каласава́ць; выплыва́ць.

вы́колоситься сов., с.-х. вы́каласаваць; вы́плыць.

вы́колотить сов.

1. вы́біць, мног. павыбіва́ць; (снопы — обычно) абабі́ць, вы́калаціць;

2. перен. (получить путём принуждения) разг. вы́цягнуць, мног. павыця́гваць;

3. перен. (заработать) прост. вы́гнаць, вы́біць;

вы́колотить дурь из головы́ вы́біць дур з галавы́.

вы́колотка ж.

1. (действие) разг., спец. выбіва́нне, -ння ср.;

2. спец. выбіва́чка, -кі ж.

вы́колотый вы́калаты;

вы́колоть сов. вы́калаць, мног. павыко́лваць;

(темно́) хоть глаз вы́коли (цёмна) хоць во́ка вы́калі;

вы́колоться вы́калацца.