Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

укори́ть сов. дакары́ць; (упрекнуть) зрабі́ць за́кід (каму); (попрекнуть) папікну́ць (каму, каго, чым), упікну́ць (каму, каго, чым).

укороти́ть сов. укараці́ць, пакараці́ць;

укороти́ться укараці́цца;

укоро́чение

1. (действие) укарачэ́нне, -ння ср., пакарачэ́нне, -ння ср.; неоконч. укаро́чванне, -ння ср., пакаро́чванне, -ння ср.;

2. (состояние) укарачэ́нне, -ння ср., пакарачэ́нне, -ння ср.

укоро́ченный

1. прич. укаро́чаны, пакаро́чаны;

2. прил. скаро́чаны.

укоря́ть несов. дакара́ць (каго); (упрекать) рабі́ць за́кід (каму); (попрекать) папіка́ць (каму, каго, чым), упіка́ць (каму, каго, чым).

уко́сI с.-х. уко́с, -су м.

уко́сII техн. кася́к, -ка́ м., падко́с, -са м.

уко́сина ж., техн. кася́к, -ка́ м., падко́сіна, -ны ж.

уко́сный с.-х. уко́сны.