набива́ть несов.
1. (наполнять) напіха́ць, напі́хваць; (чемодан, склад и т. п.) напако́ўваць, набіва́ць; напіра́ць;
набива́ть чу́чело напіха́ць (набіва́ць) чу́чала;
набива́ть тру́бку напіха́ць (набіва́ць) лю́льку;
набива́ть папиро́сы напіха́ць папяро́сы;
набива́ть карма́н напако́ўваць (напіха́ць, напіра́ць) кішэ́нь;
2. (убивать в каком-л. количестве) набіва́ць; (стреляя) настрэ́льваць; (птицы, скота) нараза́ць; (свиней) нако́лваць;
3. (вколачивать, прикреплять) набіва́ць;
набива́ть гвозде́й в сте́ну набіва́ць цвіко́ў у сцяну́;
набива́ть о́бручи набіва́ць абручы́;
4. (причинять повреждение) набіва́ць; (натирать) наму́льваць;
5. (отпечатывать узор на ткани) набіва́ць;
◊
набива́ть це́ну набіва́ць (наганя́ць) цану́; см. наби́ть;
набива́ться
1. (скопляться во множестве) набіва́цца;
2. (навязываться) разг. набіва́цца; (напрашиваться) напро́швацца;
3. страд. напіха́цца, напі́хвацца; напако́ўвацца; набіва́цца; напіра́цца; настрэ́львацца; нараза́цца; нако́лвацца; наму́львацца; см. набива́ть.
наби́вка ж.
1. (действие) набіва́нне, -ння ср.; напіха́нне, -ння ср.; напако́ўванне, -ння ср.; см. набива́ть 1;
2. (то, чем набито) набі́ўка, -кі ж.;
набивно́й
1. набіўны́;
набивно́й о́бруч набіўны́ абру́ч;
2. текст. набіва́ны;
набира́ние
1. набіра́нне, -ння ср.;
2. збіра́нне, -ння ср.; см. набира́ть;
набира́ть несов.
1. в разн. знач. набіра́ць;
набира́ть воды́ набіра́ць вады́;
набира́ть но́мер набіра́ць ну́мар;
набира́ть кни́гу набіра́ць кні́гу;
набира́ть ско́рость набіра́ць ху́ткасць;
2. (собирать) збіра́ць; см. набра́ть 2;
набира́ться в разн. знач., возвр., страд. набіра́цца.
наби́тый
1. (о матраце) напха́ны, напхну́ты, мног. панапіха́ны; (о чемодане, складе и т. п.) напакава́ны, мног. панапако́ўваны; набі́ты, мног. панабіва́ны; напёрты;
2. (настрелянный, убитый) набі́ты, мног. панабіва́ны, настраля́ны; нарэ́заны, мног. панараза́ны; нако́латы, мног. панако́лваны;
3. (вколоченный, прикреплённый) набі́ты, мног. панабіва́ны;
4. (полученный в результате повреждения) набі́ты, мног. панабіва́ны; наму́ляны, мног. панаму́льваны;
5. текст. набіва́ны; см. наби́ть;
◊
наби́тый дура́к набі́ты ду́рань.
наби́ть сов.
1. (наполнить матрац и т. п.) напха́ць, напхну́ць, мног. панапіха́ць; (чемодан, склад и т. п.) напакава́ць; набі́ць, мног. панабіва́ць; напе́рці, мног. панапіра́ць;
2. (настрелять, зарезать в большом количестве) набі́ць, мног. панабіва́ць, настраля́ць; (скота, птицы) нарэ́заць, мног. панараза́ць; (свиней) накало́ць, мног. панако́лваць;
3. (вколотить, прикрепить) набі́ць, мног. панабіва́ць;
4. (причинить повреждение) набі́ць, мног. панабіва́ць; (натереть) наму́ляць, мног. панаму́льваць;
наби́ть ши́шку на лбу набі́ць гуз на лбе;
наби́ть хо́лку наму́ляць ка́рак;
5. текст. набі́ць;
◊
наби́ть ру́ку набі́ць руку́, налаўчы́цца, налажы́цца, напрактыкава́цца;
наби́ть карма́н напакава́ць (напха́ць, напе́рці) кішэ́нь; см. набива́ть;