накади́ть
Verbum
анлайнавы слоўнікнака́з нака́з, -зу
нака́з избира́телей нака́з вы́баршчыкаў.
наказа́ние
подве́ргнуть наказа́нию пакара́ць;
теле́сное наказа́ние цяле́снае пакара́нне;
в наказа́ние каб пакара́ць, у пакара́нне;
вы́сшая ме́ра наказа́ния вышэ́йшая ме́ра пакара́ння;
◊
наказа́ние мне (тебе́) с кем-л. го́ра мне (табе́) з кім-небудзь;
су́щее (пря́мо, про́сто) наказа́ние про́ста го́ра.
нака́занный пакара́ны.
наказа́тьI
наказа́тьII
наказно́й
наказно́й атама́н наказны́ атама́н;
наказна́я гра́мота наказна́я гра́мата.
наказу́емость
наказу́емый кара́льны.
нака́зыватьI