Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

нала́вливать несов. нало́ўліваць;

нала́вливаться страд. нало́ўлівацца.

налага́ть несов., в разн. знач. наклада́ць, накла́дваць;

налага́ть наказа́ние наклада́ць (накла́дваць) ка́ру (пакара́нне);

налага́ть взыска́ние наклада́ць (накла́дваць) спагна́нне;

налага́ть обя́занность наклада́ць (накла́дваць) абавя́зак; (обязывать) абавя́зваць;

налага́ть запреще́ние наклада́ць (накла́дваць) забаро́ну, забараня́ць;

налага́ть штраф (на кого) наклада́ць (накла́дваць) штраф (на каго), штрафава́ць;

налага́ться страд. наклада́цца, накла́двацца.

нала́дить сов.

1. нала́дзіць, мног. панала́джваць; (привести в порядок — ещё) упара́дкаваць;

2. (заладить) прост. зала́дзіць;

нала́дить своё зала́дзіць сваё;

нала́диться

1. нала́дзіцца; упара́дкавацца;

2. (повадиться) прост. уна́дзіцца; (приспособиться, приноровиться) прыстасава́цца;

нала́дка ж., техн. нала́дка, -кі ж., нала́джванне, -ння ср.;

нала́дочный техн. нала́дачны;

нала́дчик техн. нала́дчык, -ка м.;

нала́дчица нала́дчыца, -цы ж.