Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

нана́ец нана́ец, -на́йца м.;

нана́йка нана́йка, -кі ж.;

нана́йский нана́йскі.

нана́шивать несов. нано́шваць;

нана́шиваться страд. нано́швацца.

нанду́ зоол. нанду́ нескл., м.

нане́житься сов., разг. напе́сціцца.

нанесе́ние

1. нанясе́нне, -ння ср.;

нанесе́ние опознава́тельных зна́ков нанясе́нне апазнава́льных зна́каў;

2. нанясе́нне, -ння ср., прычыне́нне, -ння ср.;

нанесе́ние уда́ра нанясе́нне ўда́ру; см. нанести́;

нанесённый

1. нане́сены;

2. нане́сены, прычы́нены; см. нанести́;

нанести́ сов.

1. в разн. знач. нане́сці, мног. панано́сіць, панано́шваць;

нанести́ книг нанесці́ (панано́сіць, панано́шваць) кніг;

ло́дку нанесло́ на мель ло́дку нане́сла на мель;

нанести́ на ка́рту нане́сці на ка́рту;

2. (причинить, сделать) нане́сці, прычыні́ць;

нанести́ ра́ну нане́сці ра́ну;

нанести́ уда́р нане́сці ўдар;

нанести́ уще́рб прычыні́ць (нане́сці) уро́н (шко́ду);

нанести́ убы́ток прычыні́ць стра́ту;

нанести́ оскорбле́ние абра́зіць (каго);

нанести́ бесче́стье знява́жыць го́нар (чый), знясла́віць (каго), аганьбава́ць (каго), зга́ньбіць (каго);

нанести́ пораже́ние нане́сці паражэ́нне;

нанести́ визи́т нане́сці візі́т (каму), наве́даць (каго).