надруга́ться 
Verbum
анлайнавы слоўнікнадры́в 
1. (действие) наддзіра́нне, -ння 
2. 
верёвка с надры́вом вяро́ўка з надры́вам;
ка́шель с надры́вом ка́шаль з надры́вам;
душе́вный надры́в душэ́ўны надры́ў;
надрыва́ть 
1. (бумагу, ткань) наддзіра́ць; (верёвку 
надрыва́ть конве́рт наддзіра́ць канве́рт;
2. (утомлять чрезмерным усилием) надрыва́ць, падрыва́ць;
надрыва́ть грудь надрыва́ць гру́дзі;
надрыва́ть го́лос надрыва́ць го́лас;
◊
надрыва́ть ду́шу надрыва́ць душу́;
надрыва́ть свои́ си́лы надрыва́ць (падрыва́ць) свае́ сі́лы;
надрыва́ть живо́т (живо́тики) со́ смеху (от хо́хота) надрыва́ць (падрыва́ць) жыво́т (жываты́) ад сме́ху (з ро́гату);
надрыва́ть го́рло надрыва́ць го́рла;
надрыва́ться
1. наддзіра́цца; надрыва́цца;
2. надрыва́цца, падрыва́цца;
надрыва́ться со́ смеху надрыва́цца ад сме́ху;
се́рдце (душа́) надрыва́ется сэ́рца (душа́) надрыва́ецца;
3. 
надры́вистый надры́вісты;
надры́вно 
надры́вный надры́ўны.
надса́да 
1. (натуга) нату́га, -гі 
2. (надрыв) надры́ў, -ры́ву 
ка́шель с надса́дой ка́шаль з надры́вам;
надса́женный