Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

уконопа́ченный заканапа́чаны;

уконопа́чивать несов., разг. заканапа́чваць;

уконопа́чиваться страд. заканапа́чвацца.

уко́р м. дако́р, -ру м., дакара́нне, -ння ср.; (попрёк) упіка́нне, -ння ср., папіка́нне, -ння ср.; (упрёк) упі́кі, -каў мн., упіка́нне, -ння ср.; за́кід, -ду м.;

посмотре́ть с уко́ром гля́нуць з дако́рам (дакара́ннем);

уко́ры со́вести дако́ры сумле́ння;

не в уко́р будь ска́зано не ў дако́р ка́жучы;

не хочу́ слу́шать твои́х уко́ров не хачу́ слу́хаць тваі́х упі́каў (упіка́нняў, папіка́нняў).

укора́чивание укаро́чванне, -ння ср., пакаро́чванне, -ння ср.;

укора́чивать несов. укаро́чваць, пакаро́чваць;

укора́чиваться возвр., страд. укаро́чвацца, пакаро́чвацца.

укорене́ние прям., перен. укаране́нне, -ння ср.;

укоренённый укаранёны;

укорени́вшийся

1. прич. які́ (што) укарані́ўся;

2. прил. укаране́лы;