ука́тчик ука́тчык, -ка
Verbum
анлайнавы слоўнікука́тчица ука́тчыца, -цы
ука́тывание
1. уе́зджванне, -ння
2. (о войлоке) зва́льванне, -ння
ука́тыватьI
1. (дорогу) уе́зджваць, аб’е́зджваць, абабіва́ць, утрамбо́ўваць;
2. (войлок) зва́льваць, ува́льваць.
ука́тыватьII
1. (угонять, катя) каці́ць; (выкачивать) выко́чваць; (откачивать) адко́чваць; (куда-л.) зако́чваць;
2. (уезжать)
ука́тыватьсяI
1. (о дороге) уе́зджвацца, аб’е́зджвацца, абабіва́цца, утрамбо́ўвацца;
2. (о войлоке) зва́львацца, ува́львацца;
3.
ука́тыватьсяII
1. (закатываться куда-л.) каці́цца; выко́чвацца; адко́чвацца; зако́чвацца;
2.
укача́ть
1. (усыпить) укалыха́ць, закалыха́ць;
ребёнка бы́стро укача́ли дзіця́ ху́тка ўкалыха́лі (закалыха́лі);
2. (измучить качкой)
меня́ на парохо́де укача́ло мяне́ на парахо́дзе укалыха́ла (загайда́ла);
укача́ться (от качки)