Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

ука́тчик ука́тчык, -ка м.;

ука́тчица ука́тчыца, -цы ж.

ука́тывание

1. уе́зджванне, -ння ср., аб’е́зджванне, -ння ср., абабіва́нне, -ння ср., утрамбо́ўванне, -ння ср.;

2. (о войлоке) зва́льванне, -ння ср., ува́льванне, -ння ср.; см. ука́тыватьI.

ука́тыватьI несов. (к уката́ть)

1. (дорогу) уе́зджваць, аб’е́зджваць, абабіва́ць, утрамбо́ўваць;

2. (войлок) зва́льваць, ува́льваць.

ука́тыватьII несов. (к укати́ть)

1. (угонять, катя) каці́ць; (выкачивать) выко́чваць; (откачивать) адко́чваць; (куда-л.) зако́чваць;

2. (уезжать) разг. е́хаць; (выезжать) выязджа́ць; (отъезжать) ад’язджа́ць; (куда-л.) заязджа́ць.

ука́тыватьсяI несов.

1. (о дороге) уе́зджвацца, аб’е́зджвацца, абабіва́цца, утрамбо́ўвацца;

2. (о войлоке) зва́львацца, ува́львацца;

3. страд. уе́зджвацца, аб’е́зджвацца, абабіва́цца, утрамбо́ўвацца; зва́львацца, ува́львацца; см. ука́тыватьI.

ука́тыватьсяII несов.

1. (закатываться куда-л.) каці́цца; выко́чвацца; адко́чвацца; зако́чвацца;

2. страд. каці́цца; выко́чвацца; адко́чвацца; зако́чвацца; см. ука́тыватьII 1.

ука́чанный

1. укалыха́ны, закалыха́ны;

2. укалыха́ны, загайда́ны; см. укача́ть;

укача́ть сов.

1. (усыпить) укалыха́ць, закалыха́ць;

ребёнка бы́стро укача́ли дзіця́ ху́тка ўкалыха́лі (закалыха́лі);

2. (измучить качкой) безл. укалыха́ць, загайда́ць;

меня́ на парохо́де укача́ло мяне́ на парахо́дзе укалыха́ла (загайда́ла);

укача́ться (от качки) разг. укалыха́цца, угайда́цца;