Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

увози́ть несов.

1. ве́зці; (вывозить) выво́зіць; (отвозить) адво́зіць; (завозить) заво́зіць;

2. (похищать) кра́сці; (свозить) зво́зіць;

увози́ться страд.

1. ве́зціся; выво́зіцца; адво́зіцца; заво́зіцца;

2. кра́сціся; зво́зіцца; см. увози́ть.

увола́кивать несов.

1. разг. валачы́; звалака́ць, звала́кваць; (выволакивать) вывалака́ць, вывала́кваць; (в сторону) адвалака́ць, адвала́кваць; (заволакивать) завалака́ць, завала́кваць;

2. (красть) прост. кра́сці, цягну́ць;

увола́киваться страд.

1. валачы́ся; звалака́цца, звала́квацца; вывалака́цца, вывала́квацца; адвалака́цца, адвала́квацца; завалака́цца, завала́квацца;

2. кра́сціся, цягну́цца; см. увола́кивать.

уво́ленный зво́льнены; вы́звалены; см. уво́лить 1;

уво́лить сов.

1. зво́льніць, мног. пазвальня́ць; (освободить) вы́зваліць, мног. павызваля́ць; см. увольня́ть;

2. (избавить) уст. зба́віць, пазба́віць; (освободить) вы́зваліць;

уво́льте меня́ от его́ посеще́ния зба́ўце (вы́звальце) мяне́ ад яго́ наве́дванняў;

уво́литься зво́льніцца; (освободиться) вы́зваліцца.

уволо́ченный и уволочённый

1. звало́чаны; вы́валачаны; адвало́чаны; завало́чаны;

2. укра́дзены, сця́гнуты; см. уволо́чь.

уволочи́ть сов., прост., см. уволо́чь.

уволо́чь сов.

1. разг. павалачы́, звалачы́; (выволочь) вы́валачы; (в сторону) адвалачы́; (заволочь) завалачы́;

2. (украсть) прост. укра́сці, сцягну́ць;