Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

ухо́дI м. (действие по глаг. уходи́тьI)

1. адыхо́д, -ду м.; (выход) вы́хад, -ду м.; (исчезновение) знікне́нне, -ння ср.; неоконч. зніка́нне, -ння ср.; пакіда́нне, -ння ср.;

2. (бегство) уцёкі, -каў ед. нет, уцяка́нне, -ння ср.

ухо́дII м. (действие по глаг. уха́живать 1) до́гляд, -ду м.; неоконч. дагляда́нне, -ння ср.

уходи́тьI несов.

1. (идти) ісці́; (выходить) выхо́дзіць; (отходить) адыхо́дзіць; (отдаляться) адыхо́дзіцца; (заходить) захо́дзіць; (направляться) накіро́ўвацца, падава́цца; (исчезать) зніка́ць; (покидать) пакіда́ць; (переставать заниматься чем-л., делать что-л., быть кем, чем и т. п.) перастава́ць быць (займа́цца, рабі́ць што-небудзь и т. п.);

2. (убегать, скрываться, спасаться) уцяка́ць; (избегать) пазбяга́ць, уніка́ць; (уклоняться) ухіля́цца; (избавляться) пазбаўля́цца; (отделываться) адчэ́плівацца, адкара́сквацца;

3. (не препятствовать, сторониться) сыхо́дзіць, саступа́ць;

4. (расходоваться) ісці́, выхо́дзіць; (тратиться) быць вы́даткаваным, быць стра́чаным; (пропадать) прапада́ць; (вытекать — о жидкостях) разг. выцяка́ць; (при кипении) бе́гчы;

5. (углубляться) паглыбля́цца;

6. (проходить — о времени) прахо́дзіць, міна́ць;

7. (о часах) спяша́цца; см. уйти́;

8. (простираться, тянуться) ісці́, цягну́цца;

доро́га уходи́ла вдаль даро́га ішла́ ў далечыню́, даро́га цягну́лася далёка.

уходи́тьII сов., прост.

1. (изнурить) ухо́даць, змардава́ць, знясі́ліць;

2. (убить, погубить) ухо́даць; загубі́ць, замардава́ць; збаёдаць;

3. (промотать) ухо́даць;

уходи́ли си́вку круты́е го́рки погов. быў конь, ды з’е́здзіўся.

уходи́ться сов., разг.

1. (угомониться) уціхамі́рыцца, супако́іцца, суня́цца;

2. (устать от ходьбы) нахадзі́цца, нату́пацца.

ухо́женныйI

1. ухо́даны, змардава́ны, знясі́лены;

2. ухо́даны; загу́блены, замардава́ны; збаёданы; см. уходи́тьII 1—2.

ухо́женныйII прост. дагле́джаны.

ухудша́ть несов. пагарша́ць;

ухудша́ться возвр., страд. пагарша́цца;

ухудше́ние

1. (действие) пагаршэ́нне, -ння ср.; неоконч. паго́ршванне, -ння ср.;

2. (состояние) пагаршэ́нне, -ння ср., паго́ршванне, -ння ср.;

ухудше́ние отноше́ний пагаршэ́нне адно́сін.