ухо́дI
1. адыхо́д, -ду
2. (бегство) уцёкі, -каў
ухо́дI
1. адыхо́д, -ду
2. (бегство) уцёкі, -каў
ухо́дII
уходи́тьI
1. (идти) ісці́; (выходить) выхо́дзіць; (отходить) адыхо́дзіць; (отдаляться) адыхо́дзіцца; (заходить) захо́дзіць; (направляться) накіро́ўвацца, падава́цца; (исчезать) зніка́ць; (покидать) пакіда́ць; (переставать заниматься чем-л., делать что-л., быть кем, чем
2. (убегать, скрываться, спасаться) уцяка́ць; (избегать) пазбяга́ць, уніка́ць; (уклоняться) ухіля́цца; (избавляться) пазбаўля́цца; (отделываться) адчэ́плівацца, адкара́сквацца;
3. (не препятствовать, сторониться) сыхо́дзіць, саступа́ць;
4. (расходоваться) ісці́, выхо́дзіць; (тратиться) быць вы́даткаваным, быць стра́чаным; (пропадать) прапада́ць; (вытекать — о жидкостях)
5. (углубляться) паглыбля́цца;
6. (проходить — о времени) прахо́дзіць, міна́ць;
7. (о часах) спяша́цца;
8. (простираться, тянуться) ісці́, цягну́цца;
доро́га уходи́ла вдаль даро́га ішла́ ў далечыню́, даро́га цягну́лася далёка.
уходи́тьII
1. (изнурить) ухо́даць, змардава́ць, знясі́ліць;
2. (убить, погубить) ухо́даць; загубі́ць, замардава́ць; збаёдаць;
3. (промотать) ухо́даць;
◊
уходи́ли си́вку круты́е го́рки
уходи́ться
1. (угомониться) уціхамі́рыцца, супако́іцца, суня́цца;
2. (устать от ходьбы) нахадзі́цца, нату́пацца.
ухо́женныйI
1. ухо́даны, змардава́ны, знясі́лены;
2. ухо́даны; загу́блены, замардава́ны; збаёданы;
ухо́женныйII
ухудша́ть
ухудша́ться
ухудше́ние
1. (действие) пагаршэ́нне, -ння
2. (состояние) пагаршэ́нне, -ння
ухудше́ние отноше́ний пагаршэ́нне адно́сін.